nl en

Conservatorenlezing Ching-Ling Wang: Guan Yin and Buddhism: reconsidering a 14th-century Buddhist painting of the Water-Moon Avalokitésvara in the Rijksmuseum

Lezingen in De Nieuwe Kerk

Tijdens de tentoonstelling ‘Het Leven van Boeddha’ organiseert de Nieuwe Kerk verschillende lezingen, sommigen in samenwerking met de KVVAK.

Inschrijven is niet nodig:  de lezingen en de tentoonstelling zijn vrij toegankelijk op vertoon van uw KVVAK ledenpas.

Conservatorenlezing Ching-Ling Wang 'Guan Yin and Buddhism: reconsidering a 14th-century Buddhist painting of the Water-Moon Avalokitésvara in the Rijksmuseum' op 24 november om 14:00 uur

Dr. Ching-Ling Wang (conservator Chinese kunst, Rijksmuseum Amsterdam) werkte voorheen als conservator pre-moderne Chinese kunst bij het Museum für Asiatische Kunst, en was tevens verantwoordelijk voor de Chinese collectie van het Ethnologisches Museum. Beide musea zijn Staatliche Museen zu Berlin. Van 2012 tot 2013 droeg hij als onderzoeker bij aan Connecting Art Histories in the Museum, een gezamenlijk programma van het Kunsthistorisches Institut in Florenz – Max-Planck-Institut en de Staatliche Museen zu Berlin. Zijn onderzoek richt zich vooral op Chinese literati-schilderkunst (‘intellectuele schilderkunst’ in gewassen inkt), hofkunst van de Ming- en Qing-dynastieën en uitwisselingen in goederen, (beeld)cultuur en kunst tussen China en Europa in de zeventiende en achttiende eeuw.

De collectie van het Rijksmuseum bevat een boeddhistisch schilderij van de Water-Maan Avalokiteśvara zittend op een rots in de houding van koninklijke rust (Sanskriet maharajalilasana), terwijl hij vereerd wordt door pelgrimskind Sudhana. Deze lezing wil bijdragen aan fundamenteel onderzoek, door gedetailleerd in te gaan op de iconografie en stijl van dit schilderij. Allereerst zal Wang reconstrueren hoe er door de eeuwen naar het schilderij is gekeken. Vervolgens wordt een gedetailleerde iconografische en stilistische analyse gepresenteerd, zodat het schilderij te dateren en in context te plaatsen is. Wang onderbouwt dat het om een laat-veertiende-eeuws Japans hybride werk gaat: een combinatie van enerzijds Chinese iconografie en stijl (Ningpo-boeddhistische schilderkunst van de Song- en Yuan-dynastieën) en anderzijds Koreaanse decoratieve elementen (Goryeo-boeddhistische schilderkunst). Als we denken aan het recente onderzoek naar interregionale relaties in de Oost-Aziatische boeddhistische beeldtradities, dan is de Water-Maan Avalokiteśvara een illustratie van de veertiende-eeuwse uitwisseling tussen China, Korea en Japan.